Mavimidir beni yaşatan
Gönülden gönül’e işleyen
Tut ki gecedir, seni benden kaçıran
Tut ki gök kuşağı düşmüş eteğine
O renklerin arasında
Sen yeşilim, ben mavinim

Tut ki geceler küsmüş gündüze
Dev bir özlem dalgası sarmış etrafımı
Ne çıkar! tutamasam ellerini
Güneşi tutmuş iken gözlerinde

Tut ki ince bir sızısın artık
Kanar durursun içerimde
Tut ki ölürcesine sevdim seni
Bir ben daha var iken içimde
Birini öldürmüşüm ne çıkar!