Çizdiğim portrede görüyorum seni
Uzaktan şöyle bir bakıyorum
İlk defa bakıyormuşçasına
Sıcaklığını hissediyorum yanımdaymışçasına
Kaç yıl oldu dokunmayalı
Saman sarısı o saçlarına
Yüz yıl oldu da yinede yoktun
Yalnızlık, vakti geçtiğinden beri..

Aynada görüyorum kendimi , yanımda sen
Başka bir yöne bakıyordun
Şaka gibi bir şeydi
Hayalin bile karıyordu gözlerini
Bu şekilde nasıl isyan ederdim
Ayrılık kaçınılmaz bir gerçekti
İçten içe ağlıyordum
Keder umudu geçtiğinden beri


Dayanılacak gibi değildi yokluğun
Adını duydukça sızlıyordu içim
Haberin geliyordu kulaklarıma
En mutlu gününmüş o gece
O gece mutluymuşsun, umutlu , keyifli
Esme rüzgar öyle deli deli
Kendimle baş edemiyorum artık
Sızlıyor..
Beynimin en uç noktaları sen, diye diye
Maziye döndükçe kayboluyorum
Ne zaman diye soracaksan eğer
Ben zamanı geçtiğimden beri