Göksel Kurum O Aşk Sende Yok Biliyorum Sen Şefkatli Bir Yoldaş Olmazsın Bana
o aşk sende yok bunu artık biliyorum
sen şefkatli bir yoldaş olamazsın bana
hep lutfedermiş gibi yaşatacaktın sevgiyi
seninle evlenirsem ki ellerimle ateşe
atmış olacaktım ben kendimi
kaprislerinle tribinle nazınla niyazınla uğraşırken
bütün gayelerini unutabilir insan ne yazık ki
o aşk sende yok bunu biliyorum artık
sen şefkatli bir yoldaş olamazsın bana
sen güçlü kadınsın ya doğru
senin aşka ihtiyacın var mı sahi ya
seninle değil de hayalimdeki senle evlenmeyi istemişim
oysa senin şefkatli bir eş şefkatli bir yoldaş
olamayacağını anladığımda
vazgeçmek ne güzel çözüm bana
bin dokuz yüz doksan yılının üç martından
bugüne gelen yaşantımın
bundan sonrasına seninle devam etmek isterdim oysa
bana Gökselim diye sarılmanı ve hep şefkatli bir eş olmanı isterdim ama
o aşk sende yok bunu artık biliyorum
sen şefkatli bir yoldaş olamazsın bana
ben evimize döndüğümde sımsıkı sarılmazdın mesela
sevdiğini yine gizlerdin hep saklardın benden
oysa ki birbirini sevenler için
nikah diye birşey vardı ya
hiç aklına gelmedi alacaklarını düşünürken
parmağında bana ait olduğunu gösteren
bir yüzük taşımak belki seni mutlu etmezdi
Gökselim diyerek sımsıkı sarılmazdın ömrünce
bir hayat boyu yoldaşın olmamı istesen bile
hep asık olurdu yüz ifaden
hiç gülümsemeden hiç huzur vermeden
şefkatli bir eş olmayı düşünmeden zehrederdin hayatı bana
hiç sunmadın hiç fedakarlık yapmadın sevgiden yana
hep lutfedermiş gibi yaşatacaktın sevgiyi
yalnızlık acıtmıyor sanma
bu bedeli öderim bir süre daha
sana katlanmaktan iyidir ama bunu bil
yapayalnız yaşarım nazınla uğraşmaktansa
gülümseyen bir yüz yerine
asık bir suratla karşılaşacağıma
evimin buz gibi duvarlarına bakarım daha iyi
parmağına yüzük takıp evlendiğimizde
kaprislerinle, sevgiyi lutfedişinle cezalanacaksam
bu kadar zahmete gerek yok bence en başından
o aşk sende yok bunu artık biliyorum
sen şefkatli bir yoldaş olamazsın bana
varsın da evlenmeyeyim seninle ağlayayım biraz daha
yapayalnız yaşarım o müthiş egonla uğraşmaktansa
oysa ki ömrümce beni çok sev isterdim
ahirete uzanan dünya denen bu yolda
birbirimize şefkatli yoldaş olalım isterdim
ayaklarını gül suyuyla yıkardım istersen
her istediğini gülümseyen bir yüzle ifade etsen
surat asmadan ah bir yola devam etsen
ne çok isterdim evlenmeyi seninle ama
sen kendini büyük görmeyi bırakmayacaksın
bana zaman bile ayırmazdın arkadaşlarınla sohbet etmekten
evlensek ben bir detay olarak bile
hayatında yer alamayacaktım belki de
bunu anlıyor ve kabulleniyorum
sen şefkatli ve alçakgönüllü bir eş olmazsın bana
sen güçlü kadınsın ya aşka ihtiyacın var mı sahi ya
ah nasıl da hayaller kurmuşum böyle inanamıyorum
bazen yalnızlık zor geliyor dayanamıyorum
ama olsun sevgisizliğine katlanıp evleneceğime
buz gibi ellerimi yanan kalbime koyar ısıtırım
böyle demek istemezdim hiç ama hiç
bunları söyleten sensin ama
birşey söylemek de gelmiyor içimden artık
vazgeçmek ne güzel bir çözüm sevgisizliğinle karşılaştığımda
o aşk sende yok bunu artık biliyorum
sen şefkatli bir yoldaş olamazsın bana
parmağına takmak istediğim
o yüzük şimdi avuçlarımda
son gözyaşlarımla ıslatıp atacağım
bir güvercin taşıyacak onu penceremden dışarıya
kalbinden beyaz o tertemiz kanatlarıyla
Göksel Kurum
01.04.2012