Göksel Kurum Mutlu Olurduk Evlenseydik, Bir Ömürde Bir Sevgiye Doymuş Olurduk
ne olurdu ki ne olurdu evlenseydik
birbirimizi haramdan korumuş olurduk
her sabah sen uyandırırdın beni
bir ömürde bir sevgiye doymuş olurduk
sevgiyle karşılardın beni döndüğüm zaman
uyandırırken şefkatle tebessüm ederdin
şefkatli bir yoldaş olurdun ömür yolunda
ne olurdu ki ne olurdu evlenseydik
bu kadar imkansızlaştırmasaydın evliliği
iki kalbin bir olması yeterliydi
dünya malımız olmasa da olurdu bana kalırsa
bir kuru ekmekle bile yaşar giderdik yetinirdik
ne olurdu ki ne olurdu evlenseydik
birbirimizi haramdan korumuş olurduk
her sabah sen uyandırırdın beni
bir ömürde bir sevgiye doymuş olurduk
Gökselim diye seslenmeni isterdim bana
sevinirdim o zaman hem de çocukça
hayat bu hislerle de güzeldi
çocuksu mutluluklarla avunarak da
ne olurdu ki ne olurdu evlenseydik
birbirimizi haramdan korumuş olurduk
her sabah sen uyandırırdın beni
bir ömürde bir sevgiye doymuş olurduk
bin dokuz yüz doksan yılının üç martından bugüne
gelene yaşantımın bundan sonrasında
bana şefkatli bir yoldaş olurdun
ne olurdu ki ne olurdu evlenseydik
birbirimizi haramdan korumuş olurduk
ahirete beraber hazırlanmış olurduk
her sabah sen uyandırırdın beni
bir ömürde bir sevgiye doymuş olurduk
Göksel Kurum
24.04.2012