Göksel Kurum Evlenseydik Seninle Bir Yuvamız Olsaydı
evlenseydik seninle bir yuvamız olsaydı
bir oğlumuz olsaydı bir kızımız olsaydı
ahireti unutmayacakları bir ömürle yetiştirseydik onları
evlenseydik seninle bir yuvamız olsaydı
varsın da akşamları yaksaydın yemeğimizi
seninle aç kalmak da bana güzel gelirdi
ellerimde çiçeklerle dönerdim
gül suyuyla yıkardım ayaklarını
sen bana Gökselim deyip sarıldığında
atardım o günün tüm ağırlığını, yorgunluğunu
bin dokuz yüz doksan yılının üç martından
bugüne kadar süren yaşantımın bundan sonrasına
evlenip seninle devam etmek isterdim ben
birbirimizi haramdan koruyup
beraber ahirete hazırlanırdık
sevgi ve şefkatle tamamlardık ruhumuzu
ahiretimizi beraber kazanırdık
ayrı ayrı yaşamak yerine
birbirimize destek olurduk
şefkatle birleştiğinde ellerimiz ayırmazdık
evlenirdik, diz dize getirirdik ömrün sonunu
ellerimde çiçeklerle dönerdim her akşam
sen bana Gökselim deyip sarıldığında
unuturdum senden önceki ağlayışlarımı
evlenseydik seninle bir yuvamız olsaydı
Göksel Kurum
24.07.2012