Göksel Kurum Evlenseydin Benimle Beni Yalnız Bırakmasaydın
bana hiç kıymasaydın
beni yalnız bırakmasaydın da eşim olsaydın
evlenseydik seninle hep elimi tutsaydın
beraber hazırlansaydık ahirete ah
birbirimize şefkatli yoldaş olsaydık
ahiretimizi beraber kazansaydık
birbirimizi haramdan koruyup ömrümüzce
ahiretimizi beraber kazansaydık
sen bana sarılsaydın evliliğimizde Gökselim diyerek
beni hiç bırakmasaydın beni anlasaydın
bu sözleri özümseseydin
fazla hevesin olmasaydı dünya malında
ne tektaşta ne pahalı nişanda düğünde
nikahımızı kıyıp, ömürlerimizi birleştirirdik
bu yetmez miydi ki eş olurduk işte
ah kalplerimiz birbirimiz için atardı
haramdan korurduk birbirimizi dünyada
evliliğin amacı bu değil mi
birbirimize helal olup haramdan uzak durmak değil mi
ahirete beraber hazırlanırdık
beni yalnız bırakmasaydın ah eşim olsaydın
zaten hayat kısaydı ah
acı çekildiğinde zor oluyordu yaşam
hayat ortalama elli altmış yıllık
atlatılması gereken bir zorunluluktu
insanlar çiftler olarak yaratıldığına göre
biz de birbirimize şefkatli eşler olurduk
bin dokuz yüz doksan yılının üç martından
bugüne gelen yaşantımın bundan sonrasında
şefkatli eşim olurdun evlenseydik ah evlenseydik
bana Gökselim diyerek seslenirdin
ömrün boyunca ömrüm boyunca
sana doyardım aşka doyardım ve sevgiye
hasret kalmazdım eskisi gibi evlendiğimde
sana sarılırdım ah evlendiğimizde
beni yalnız bırakmasaydın ah eşim olsaydın
biz de birbirimize şefkatli eşler olurduk
bana Gökselim diyerek seslenirdin
ömrün boyunca ömrüm boyunca
Göksel Kurum
07.09.2012