Göksel Kurum Hasrettim Sımsıcak Sevgiye
neyleyim hasrettim sımsıcak sevgiye
sevilmeyi özlemiştim uzun zamandır
sevilirken tadı başka sarılmaların
sarılmanın verdiği huzur sevildiğin kadardır

ben öyle sandım evet sevildiğimi
herşey bu kadar değerliyken
sevebileceğini nereden çıkardım hayret
sevmedin doğru ben öyle sandım

sonra geçti hevesim içimde kala kala
sonra o hevesi de bitirdim unuttum
sen sevmedin ben öyle sandım
yine yalnızlıktan bir yol tuttum

cebimde bir yüzük vardı bekleyen
ellerini tutup evlenelim diyecektim
bir mutlu hayaldi beni sana itekleyen
bir masal ülkeye seninle gidecektim

helalim olsaydın ah, evlenseydik seninle
her sabah sana sarılarak uyansaydım
hayat zor, yollar uzun belki sondayım
ellerini tutarak yaşama dayansaydım

sımsıkı sarılıp birbirimizi tamamlayıp
büyütüp sevgimizi direnirdim yeni kederlere
her gün şefkatinden biraz güç alıp
bir ömrü sevgiyle geçirirdik diz dize

her yudumda yine seni bana sevdiren
senin demlediğin çayı içmek isterdim her sabah
ah bu hayal ki hep başımı döndüren
seninle evlenmeyi ne çok isterdim ah

neyleyim hasrettim belki şefkate
ömrümce kokuna bulanmak istedim
sarılmanın verdiği huzur sevildiğin kadardı
ben senden çok mu şey istedim
Göksel Kurum