Göksel Kurum O Yüzüğü Attım Sonunda
az kalsın sensiz olmuyor diyecektim
az kalsın helalim ol evlenelim diyecektim
az kalsın karşına çıkıp bu defa
gözlerine baka baka seviyorum diyecektim
yüreğimin tezini yalnızlığımın tutanağını
yırtıp atıp sana yenilecektim

iyi ki umursamadın da kendime geldim
sende görmüş olsaydım zerre bir sevgi
hissetseydim beni biraz özlediğini
az kalsın seviyorum diyecektim
başlayan bir yalanın tam ortasında
az kalsın buna yaşam deyip sürdürecektim

iki gece üç gündüz sürdü yeniden bu acı
iki yıla bedel iki geceydi ağlayışlarım
kalbimin ortasına saplanan esmer bir sancı
ve bağrımı delik deşik eden bakışların
tesirsiz bırakmıştı tenimdeki teselli denen ilacı

az kalsın seviyorum diyecektim ki sana
yalnızlık mıydı omzumdan tutup beni durduran
az kalsın karşında ağlayacaktım ki
tutamayıp gözyaşlarımı sana hasretten
belki yeniden tanışmış sayabiliriz diye
geçebiliriz diye düşünerek
adı umut olan mavi bir köprüden
bunun için sensiz olmuyor diyecektim

iyi ki de demedim çünkü sensiz de oldu
iyi ki de demedim çünkü senden de duymadım
yoksa küçücük zamanları ben mi abarttım
sevilmek ne de güzel gelmişti oysa
sana bunun için teşekkür ederim
o iki gece üç gündüz bitti
ben de bir daha bu sevgiye dönmedim
o yüzüğü attım sonunda seni gönlümden sildim
Göksel Kurum