GÖKSEL KURUM BEŞEVLER
gelip dayandığım günün sonunda
kalbimin iflası tam avuçlarımda
bir gün batımı böyle acı verir mi
sensiz biten bir günü yaşadığımda

kalbimin iflas bayrağı mı gözyaşlarım
bu çocuksu halim bu tavrım yıkılışım
bu sana gelmek isteyişim yenilişim mi
sana yenilmek bile ne güzel oysa

mağlup şiirler anlatır mı ki hüznümü
başım iki ellerim arasında döktüğüm
gözyaşlarımı anlatır mı, yaralı gündüzümü
kapatır mı teselliler çözüm olur mu

beni ne çok üzdün sen ne çok ağlattın
gözyaşlarım avuçlarına düşseydi sımsıcak
avuçlarının arasına alıp öpseydin yüzümü
yalnızlık uzak olsaydı benden bucak bucak

şimdi Kızılay’ın tam ortasındayım
yine sen olmadan döndüm Beşevler’den
Yedinci Cadde’de kaldın bense eve döneceğim
ne çok ağlattın beni ne çok üzdün sen
Göksel Kurum