Bir akşam-üstü pencerenden bakıyordun

Ağır ağır, yollara inen karanlığa.

Bana benzeyen biri geçti evinin önünden.

Kalbin başladı hızlı hızlı çarpmaya..

O geçen ben değildim.



Bir gece, yatağında uyuyordun..

Uyanıverdin birden, sessiz dünyaya.

Bir rüyanın parçasıydı gözlerini açan,

Ve karanlıklar içindeydi odan...

Seni gören ben değildim.



Ben çok uzaktaydım o zaman,

Gözlerin kavuştu ağlamaya, sebepsiz ağlamaya.

Artık beni düşünmeye başladığından

Bıraktın kendini aşk içinde yaşamaya..

Bunu bilen ben değildim.



Bir kitap okuyordun dalgın..

İçinde insanlar seviyor, ya da ölüyorlardı.

Genç bir adamı öldürdüler romanda.

Korktun, bütün yininle ağlamaya başladın..

O ölen ben değildim..