İmkansız Zenginlikler. /1.bölüm./

Yazar-Melih Barut.

/1990,lı yılların ortaların,da. Ayşe,Fatma,Ali, ve Mehmet. 4 Kardeş. Okul için hazırlanıyorlardı. En büyüğü. Ayşe, lise sona. Fatma, lise bire. Ali, ve Mehmet ikizlerdi.
ikiside. 7.sınıfa gidiyordular. En küçüğü Volkan 3 yaşında. Tam 5 Kardeş. Anne,Şerife. Baba,da Ömer Bey,di./

Ayşe-Haydi, Hazırlanın çocuklar. Ne Duruyorsunuz?
Mehmet-Abla. Ayakkabım küçüldü. Ayaklarıma uymuyor.
Ayşe-Allah Allah ! Ne çabuk büyüyor. Sizin Ayaklarınız ya. eee? Ne Yapacaksın? vallaha ! Ben bilmem. Babama, yada Anneme söyle. Haydi. Ben Kaçar.
Mehmet-Yaa off ! Ben şimdi "Ne Yapacağım?"
/3 Kardeş. Okula Giderler. Fakat,sadece Mehmet, gitmez. Sonra. düşünür-düşünür. -Acaba, Ne Yapsam ? "Ha Buldum." terliğim var. onu giysem. kimsenin ruhu bile duymaz. Okula gider. Gelirim. "Kimsenin Ruhu Bile Duymadan." /Hemen kalvaltısını yapar. Ama,evde sadece. Salata, ve Domates vardır. Onları Yer. "Tabi herzamanki gibi. " Sonrada... Giyinir. ve Okula gider./

/Mehmet, Okula Girdiği an... Öğretmen Mehmet,in terliğini farkeder./ -Oğlum. Bune? Sahilemi Geldin? "Allah Aşkına" haa? Oğlum. Sana diyorum. /Mehmet,in ikiz kardeşi. Ali, kardeşini korumak için. Yalan Söyler. Ali-"Benim suçum hocam." Ben,yaptım. Oyun Oynadık, Oyun Oynadık,tan sonra... Kavga Ettik. Sonrada... Gıcıklık olsun diye. Kardeşimin ayakkabısını yırttım.
/Mehmet Şaşırır. -Ne? Ne? haaa şimdi hatırladım. Evet doğrudur. Hocam. /Mehmet sessizce. Aliye. -Sağol. der./

Öğretmen-Pek inandırı gelmedi bana. ama neyse. Birdaha böyle olmasın. -ki olmayacak. Benim dersimde kimse bu gibi şeylere özenmesin. Neyse. Bu seferlık affettim fakat birdaha affetmem. diyim bak. /Mehmet,kendisine şey dendiği için biraz kalbi kırırmışdı. Ağrına Gelmişti. Çünkü, böyle durumları pek alışık değildi. O Hiç Böyle yapmazdı. Derse Geç kalmaz. Okula Ayakkanbıylan gelir. Dersi Dinleyen. Çalışkan biriydi. Bu Nedense ilk defa başına gelmişti./

/Mehmet içinden... /Keşke bende öbür insanlar. gibi olsaydım. Zenginler gibi. Parası olanlar. güçlüler. gibi. Ama bu İmkansızdı. işte Ben buna İmkansız Zenginlik. derdim. hep. çünkü ben hayatım boyunca çok ama çok zengin olmak isterdim. tek dileğilm,Tek isteğim. Buydu galiba. Bu Şimdilik İmkansız. Babam çalşmıyor. Daha doğrusu çalışamıyor. İş bulamıyor. Yada kimse iş vermiyordu. Çünkü Babam hastaydı. Biraz yaşlıydı. 45-50 Yaşlarında. -ki yaşlı olması hiç birşeyi değiştirmez. Ama, Babam. Birde hastaydı. Okadar uzun çalışamazdı. Yemeğini bile zor yer. Çayını,Suyunu zor yudumlardı. Okuma-Yazmasınıda bilmezdi. Hep Ayşe ablam. Rehberlik. Yapardı. Heryerde. Bize. ve En çok Annem ile Babama. Ayşe Ablam lise sona gidiyordu. Üniversteyi bitirince. Çok iyi bir veteriner olucakmış. O böyle istiyor. "Veterinerlik" Hayvanları çok severim. Acaba bendemi veteriner olsam? Yokkk yokkk. En iyisi Oyuncu,Oyuncu Ben,oyuncu olmak istiyorum. yada yazar. yada ingilizce öğretmeni. Karar Veremedim. Gitti. Şimdi Okullar açılalıda Neredeyse 1 Ay oldu. Yazılılara çok az kaldı.

/2 Gün Sonra.../ /Ev Sahibi gelir. Kapıya Tah-Tık-Tak-Tık vurur. Ev Sahibimiz. Nekadar kötü bir insan bu. Acımasız,düşüncesiz. Hemde Neredeyse sabahın körü. daha saat 9 buçuk. Meğersi. Ömer Bey. 3 Aydır. Kirayı ödemiyormuş. Onun için kiracı kapıya dayanır. Baba Kapıyı açar./
Anne- Hayırdır inşallah bu saatte kimBaba-Dur bir bakayım. /Kapıyı açar./
Ev Sahibiı-Ben Ben Ev Sahibiniz. 3 aydır, kirayı ödemiyorsunuz. Ömer. Ya çabuk,şimdi çıkınız evimden. Çıkınnnnnn.
Baba-Lütfen bari çocuklarıma acıyınız. Lütfen yapmayın bunu yapmayın.

İmkansız Zenginlikler. /1.bölüm./ hikayesini okudunuz.
Bu hikaye 4386 kez okundu.